Prošlog ponedeljka prestalo je da kuca srce Božidara Perovića “Gnjece”, velikog džentlmena i sportiste, izvanrednog fudbalera Budućnosti i Metalca i jednog od najboljih izdanaka valjevske fudbalske škole pedesetih i šezdesetih godina prošlog veka. Popularni “Gnjeca” je počeo da se bavi fudbalom sredinom 50tih godina u valjevskoj Budućnosti zajedno sa svojim “Brđancima” Sretenom Đuricom i Aleksandrom Stojanovićem. Izuzetno talentovanu generaciju na “Pećini” su pored ove trojice juniora činili još Miki Marković, Dragoš Babić, Vlada Urošević, Zagorac i drugi sa kojima su radili Miško Lazić i Triša Jovanović.
Perović se isticao prefinjenom tehnikom i elegantno igrom zbog čega je brzo bio uključen u prvi tim zajedno sa Markovićem, Babićem i Đuricom a u septembru 1959. godine svi su oni postali igrači Metalca, koji je nastao fuzijom Radničkog i Budućnosti. Perović je bio jedan od najzapaženijih pojedinaca u sastavu “Škobe” Filipovića koji je osvajanjem prvog mesta u Srpskoj ligi 1960. stekao pravo da se u kvalifikacijama bori za ulazak u Drugu saveznu ligu. Sjajna “Gnjecina” igra u prvoj utakmici protiv Dinama u Pančevu ipak nije pomogla Valjevcima jer su Pančevci neočekivano odbranili prednost na “Krušiku” razočaravši brojnu armiju navijača Metalca.
“Gnjeca” je bio učesnik i kvalifikacija 1962. godine kada je OFK Subotica bila bolja od Metalca i posle izvođenja jedanaesteraca eliminisala valjevski tim. Perović je 1964. godine postao član Novog Sada, koji je te godine ispao iz Prve savezne lige a “Gnjecu” su poznatom treneru “kanarinaca” Hugi Ruševljaninu preporučile odlične partije u dresu Metalca, suptilna tehnika koju je demonstrirao na terenu i Aleksandar Stojanović koji je već ranije obukao žuto plavi dres Novog Sada. Put ga je potom odveo u Bačku Palanku gde je branio boje Bačke, još jednog predstavnika u jakoj Drugoj ligi Zapad da bi potom otišao na služenje vojnog roka u Titograd.
Perovićev povratak u Metalac 1967. godine se poklopio sa stvaranjem, bez ikakve dileme, najpoznatije generacije valjevskih fudbalera koji su u leto 1969. godine izborili ulazak u Drugu saveznu ligu nakon dve pobede u kvalifikacijama protiv Hajduka iz Kule. “Gnjeca” je svojim ogromnim iskustvom značajno doprineo ovom veliko uspehu kao i odličnom debiju Metalca na drugoligaškom “severu” tokom sezone 1969-70. Povreda kolena na turneji po Rumuniji u leto 1970. godine značila je kraj blistave “Gnjecine” karijere.
Božidar Perović je bio fudbalski umetnik najplemenitijeg kova, izuzetan tehničar i dribler koji se po rečima Dragoša Babića “kretao neverovatno lako, osvajajući teren bez muke uz besprekornu kontrolu lopte”. Kao vezni igrač, u tadašnjoj formaciji-half koji je igrao po levoj strani, Perović je bio odličan igrač sredine terena, neuhvatljiv za svoje čuvare i sjajan distributer lopti. Iako nije bio “razbijač”, imao je snage u plućima za 120 minuta igre kako kaže Babić. Vlada Tešić “Parfem” je rekao da je lopta u “Gnjecinim nogama bila bezbednija nego u najjačem sefu ” dok Vlada Milosavljević “Pidon” ne zaboravlja Perovićevu briljantnu partiju protiv užičke Slobode kada je plavokosi “Brđanac” neverovatnim driblinzima prosto razludeo svog čuvara krećući se lako od centra do šesnaesterca Užičana a onda kao na tacni poslužio svoje napadače koji su postigli efektan gol.
Božidar Perović je bio izuzetno skroman, tih i nenametljiv čovek koji nije mnogo voleo da priča o sebi ali je sasvim sigurno da je ovaj divni sportista već ušao u istoriju valjevskog fudbala na najlepši mogući način. Perović je sahranjen na Novom groblju u Valjevu 14. februara u krugu porodice i prijatelja.
Vječnaja pamjat.
Sreten Pantelić
Be First to Comment