MEĐUNARODNI NAUČNI SKUP “NA PUTU” KAO UVOD U MANIFESTACIJU “LJUBINI DANI” – NOVE GRANICE I ZNANJA O SRPSKOM PUTOPISU I MEMOARIMA

Međunarodnim naučnim skupom “Na putu: putopisi i memoari u srpskoj književnosti i o Srbiji” koji su u utorak u našem gradu organizovali Matična biblioteka “Ljubomir Nenadović” i Istitut za književnost i umetnost, započeli su 11. Ljubini dani, manifestacija koja će svoje finale imati krajem September u Brankovini po tradiciji ustanovljenoj 2014. godine.

Na ovom skupu koji je održan u svečanoj sali Valjevske gimnazije učestvovalo je preko 20 predstavnika srpske i međunarodne književne zajednice (iz Crne Gore, Republike Srpske, Italije i Austrije) koji su razgovarali i kroz naučni diskurs sagledali putopise i memoare srpskih pisaca, ali i one pisane o Srbiji, o čemu će valjevska Biblioteka sledeće godine objaviti Zbornik.

U ime domaćina, Matične biblioteke “Ljubomir Nenadović” direktorka ove ustanove Violeta Milošević poželela je učesnicima skupa dobrodošlicu u zavičaj putopisa, čika Ljubino Valjevo.

“Od 2014. godine, kada je ustanovljena, do danas, nagradom “Ljubomir Nenadović” su ovenčani putopisci iz sazvežđa najboljih srpskih književnika: Milisav Savić, Radmila Gikić Petrović, Ljubomir Simović, Laslo Blašković, Stevan Tontić, Aleksandar B. Laković, Nikola Popović, Miro Vuksanović, Sanja Domazet i Branko Anđić. Hronologiju i pregled ove manifestacije, Biblioteka beleži tako što svake druge godine objavljuje Almanah „Ljubini dani”. Važnost teme i današnjeg skupa povezana je sa dubinom čovekove potrebe da putuje i saznaje, šireći svoju i svaku drugu kulturu sa kojom se susreće. Zahvaljujemo našem partneru, Institutu za kniževnost i umetnost, koji je prepoznao značaj teme, i svima vama koji ćete kroz naučni diskurs definisati nove granice i znanja o srpskom putopisu i memoarima, dajući doprinos nauci, ali i našoj ideji da se na najbolji način odužujemo Ljubomiru Protinom Nenadoviću, čije ime nosi naša biblioteka”, poručila je Violeta Milošević izrazivši uverenje da će ova naučna konferencija za posledicu imati jedno značajno pomeranje granica kada su putopis i memoarska proza u pitanju.

U ime Grada Valjeva prisutne je pozdravio pomoćnik gradonačelnika Đorđe Milovanović, a potom ih je u naučnu konferenciju uvela urednica ovog skupa Svetlana Šeatović ispred Instituta za književnost i umetnost, uz pojašnjenje zašto se ovaj događaj organizuje baš u Valjevu.

“Odlučili smo da u Valjevu organizujemo skup o putopisima i memoarima jer naši prvi moderni pisci žanra memoara i putopisa su prota Mateja Nenandović i Ljubomir Nenadović. Došli smo na mesto koje pamti najlepše tekovine ustaničke Srbije, ona koja іe iznedrila veliku porodicu Nenadovića, najveću srpsku pesnikinju Desanku Maksimović, slikara Ljubu Popovića i brojne druge umetnike. Ovo je mesto srpskog Pijemonta koji seže do prvog srpskog ustanka 1804. i veze sa Drugim srpskim ustankom. Dok je Evropa dremala i ostali slovenski narodi, srpski narod i njihovi najmudriji knezovi podigli su ustanak za oslobođenje od skoro pet vekova Otomanske vlasti. Ovde je trebalo doći isto kao i u Vukov Tršić jer se tu rađala moderna srpska država i umetnička misao. Uz dužno poštovanje koje je ceo slobodrski svet Zapadne Evrope pokazao prema izdancima srpskog ustaničkog naroda i njihovim smislom za umetničku reč mi sa pravom govorim danas na putu o istoriji naših putopisa po dubini sećanja prizivajući sve do savremenog perioda ove žanrove”, rekla je Svetlana Šeatović i sa publikom podelila citat iz putopisa Desanke Maksimovih “Pismo brankovčanima” kazujući kako put pred jednom pesnikinjom otvara i kulturu i istoriju i veze slovenskih naroda.

Više od 20 eminentnih naučnika iz oblasti književnosti, istorije, ali i veliki broj slavista i to najvećim delom iz Italije, govorili su u utorak u Valjevu o putopiscima koji su dolazili iz Italije putujući kroz Srbiju, ali i o savremenim putopisima i memoarima, od Borisava Pekića, putopisima Veljka Petrovića, Miloša Crnjanskog, Desanke Maksimović, prepiskama i momoarskim delovima Desanke i Radovana Zogovića, putopisnim zapisima Petera Handkea i Ive Andrića, momoarskoj građi Dragoslava Mihailovića do dela naših savremenika Mira Vuksanovića i Marine Lalović.

B. M.