Jerej Dušan Đaković – prvi doktor bogoslovskih nauka obnovljene Eparhije valjevske

Blagoslovom Njegovog Preosveštenstva Episkopa valjevskog g. Isihija, nedavno je postavljen za sveštenoslužitelja pri manastiru Ćelije. Prvog, nakon dugog niza godina pri ovoj drevnoj svetinji, u pravoslavnom svetu nadaleko čuvenoj po Prepodobnom Ocu Justinu, čije mošti u njoj počivaju i kojeg je za nadahnuće imao u ranoj mladosti, pohodeći je sa roditeljima Zorkom i Slavkom i sestrom Živanom. Već tada je, kako sam kaže, osetio snagu ljubavi Božje i spoznao svojevrstan „dug služenja“. Sveti Vladika Nikolaj i Otac Justin štedro su sve svoje prineli Gospodu i srpskom narodu. Iz njihovih molitvi i pera poteklo je besceno blago, kao zaveštanje dolazećim generacijama, koje služenjem treba čuvati i njime prosvećivati. Sebe i sve oko sebe. Taj „dug“ Dušanu Đakoviću postao je i ostao putokaz na stazi življenja u Hristu i sa Njim. Prvi je među sveštenicima obnovljene Valjevske eparhije, stekao zvanje doktora bogoslovskih nauka. Prvi od 2006. naovamo. Zasigurno i ranije… Pripadnik je prve generacije učenika Bogoslovije „Svetih Kirila i Metodija“, koja je ratnog proleća 1999. iz Prizrena premeštena u Niš, kasnije prvi profesor nakon njene obnove 2012. Prvi se, nakon trinaest godina od završetka rata, u gradu slavnog imenjaka venčao u Sabornom Hramu Svetog Đorđa sa suprugom Sonjom (Krstić) i u njemu proveo šest godina, učeći potonje služitelje svetosavskih oltara širom Srbije. I to „prvi“ pratilo ga je često. Ali, sa osmehom konstatuje, simpatično je i ništa više od toga. Tek drago kao uspomena. Služenje je prinos sadašnjeg trenutka i zalog večnosti čija nam je radost zadata dolaskom na svet.

Dušan Đaković je rođen 1. novembra 1982. godine u Zemunu (Beograd), a detinjstvo i odrastanje proveo u Valjevu u kome je završio osnovnu školu. Srednje obrazovanje stekao je u niškoj bogosloviji, a diplomu osnovnih i master studija na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu. Za temu master rada imao je „Hristocentričnost teologije prema Justinu Popoviću i Anri de Lubaku: Preispitivanje teze o hristomoničnosti zapadne teologije“. Odbranivši rad, te 2011. godine, utisnuo je prvi lični pečat u bavljenju likom i delom ćelijskog bogomudraca, kraj čijeg kivota danas prinosi molitve. Sa blagoslovom blaženopočivšeg Episkopa valjevskog Milutina, radio je kao nastavnik veronauke u Prvoj osnovnoj školi u Valjevu, a isto to poverenje ukazao mu je i, tada episkop, danas Mitropolit raško- prizrenski g. Teodosije, sa čijim je blagoslovom predavao u školama u Novom Pazaru i Raškoj oblasti. Profesura ga potom odvodi u Prizren, obnovljenu Bogosloviju „Svetih Kirila i Metodija“… Na praznik Svetog Stefana Dečanskog, 24. novembra 2015. godine, blaženopočivši Patrijarh srpski Irinej ga je rukopoložio u čin đakona. Na svetom Kosovu i Metohiji, čiji blagoslov do danas sa sobom nosi, rukopoložen je i u čin sveštenika, desnicom Mitropolita Teodosija uoči Aranđelovdana, 19. novembra 2017. u prizrenskoj sabornoj svetinji, Hramu Svetog Đorđa, u kome je i stupio u Svetu tajnu braka pet godina ranije. Nakon šest godina uspešnog rada u školi u gradu na Bistrici, blagoslovom Svetog Arhijerejskog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve, 2018. godine jerej Dušan Đaković upisuje doktorske studije na Bogoslovskom fakultetu Nacionalnog i Kapodistrijskog Univerziteta u Atini, na katedri za sistematsko bogoslovlje sa odobrenom temom „Hristološke i pnevmatološke osnove pravoslavne eklisiologije prema Prepodobnom Justinu Ćelijskom“ kod profesora Stavrosa Jagazoglua. Upravo u godini jubileja Prepodobnog Oca Justina- 130 godina od rođenja, 45 od prestavljenja Gospodu i 10 godina od prenosa njegovih moštiju, 1. jula, jerej Dušan Đaković brani doktorsku disertaciju u ovoj uglednoj visokoškolskoj ustanovi, postajući tako četvrta generacija doktora nauka sa prostora SPC. Pripadnici prethodne tri bili su Otac Justin, blaženopočivši Episkop Atanasije (Jevtić) i njegovo duhovno čedo Episkop zapadnoamerički g. Maksim (Vasiljević), naučnici čija se imena sa naročitim poštovanjem pamte u celom pravoslavnom svetu. U svom radu, otac Dušan Đaković rasvetlio je ključne odrednice bogoslovlja Oca Justina, njegov bogoslovski metod i tumačenje dogmata Crkve. Diseratacija je napisana na grčkom jeziku, kako bi se bratski helenski narod još bolje upoznao sa učenjem zavičajnog mu svetitelja i međusobne veze Srpske i Grčke Crkve još više učvrstile. Objavio je i dva članka o Ocu Justinu u časopisima „Crkvene studije“ i grčkom „Sinaksisu“, čiji je ceo broj ove godine bio posvećen Ocu Justinu što je, sa radošću konstatuje, sa oduševljenjem primljeno u tamošnjoj stručnoj javnosti i vernom narodu. Za vreme življenja u Atini, jerej Dušan Đaković je služio u manastiru- metohu Simonopetre. U sećanju na taj period posebno mesto ima Sveti Jeronim Simonopetrijski, svetogorski izdanak novijeg vremena, čiji su predlog za kanonizaciju Srbi prvi potpisali. I tek tu na pomen „prvi“ sa ponosom se osmehuje, kao i kad govori o čestitki koju mu je uputila ćelijska igumanija mati Glikerija povodom postavljenja za sveštenoslužitelja pri manastiru u kome je Otac Justin preko tri decenije služio, a čija je škola bila prvo odredište na učenjačkom putu Svetog Vladike Nikolaja. Dva duhovna gorostasa nadahnula su mladog Dušana Đakovića da krene putem vere i nauke Božje. Godine su protekle, znanje se steklo, ali za njega ništa suštinski nije drugačije. „Dug služenja“ sa početka priče i dalje traje, poziva i priziva. Satrudnički sa svojom porodicom (supruga Sonja i deca Bogdan i Katarina), braćom sveštenicima i ćelijskim sestrama, otac Dušan Đaković iz dana u dan svedoči jevanđelje Hristovo i prinosi molitve Gospodu. I tako će biti uvek. To je prvo i najvažnije- služenje Bogu i narodu u kome se Njegovim promislom rodio.

J. J.