Godišnjica pogibije heroja pilota Miloša Žunjića

Danas se navršilo tačno 81 godina od pogibije Valjevca kapetana I klase Miloša Žunjića.

Miloš je rođen 16. aprila 1907. godine u Valjevu. Završio je Vojnu akademiju i sve razdele letačke obuke za pilota lovca. Rat 1941. zatekao ga je na dužnosti komandira 102. eskadrile, 31. grupe, Šestog lovačkog puka na zemunskom aerodromu.

Tog 6. aprila 1941. godine prvi talas nemačkog vazdušnog napada činilo je 234 bombardera ešalonirana u tri nivoa: prvi stepen, obrušavajući bombarderi Ju-87 Stuka na visini od 2500-3000 metara, drugi stepen, bombarderi Do-17, Ju-88 i He-111 koji su leteli na 3500-4000 metara u pratnji dvomotornih lovaca Me-110, i na kraju, ali i na vrhu, lovačka zaštita Me-109 koja je dolazila na 4500-5000 metara visine.
Vazdušna uzbuna trajala je od 06.15 do 08.00 casova. Nekoliko velikih grupa nemačkih lovaca i bombardera sinhronizovano je doletalo nad Beograd iz raznih pravaca i izvrsilo bombardovanje.

Tom prilikom, 102. eskadrila izgubila je 7 aviona (oborenih i ostecenih) od kojih je tek poneki mogao biti opravljen.

Kapetana I klase Miloš Žunjić  poleteo je na čelu svoje eskadrile, prethodno uzviknuvši, prema svedočenjeima očevidaca: „Za mnom! Pali mašine i poleći po patrolama!“. Uspeo je u vazdušnoj borbi da obori jednu nemačku Štuku, ali je nakon toga njegov Meseršmit bio zahvaćen protivničkom vatrom i zapalio se.

Miloš je iskočio iz letelice, ali je prema jednoj verziji, neprijateljski pilot napravio zaokret i suprotno običajima ratovanja i postupcima prema nemoćnom protivniku, mitraljirao Miloša dok se ovaj spuštao padobranom i smrtno ga ranio.

Pilotski as Đorđe Stojanović (1911-2001), koji je tokom bombardovanja 6. apila oborio tri nemačka “meseršmita” i preživeo priča o tom danu  i našem heroju:

– Šestog aprila oko sedam sati dat je znak “vazdušna opasnost”, jer su se Beogradu približavale dve velike formacije nemačkih bombardera i lovaca sa severa. Potrčali smo ka avionima, čiji motori su već bili zagrejani. Komandir Miloš Žunjić je viknuo: “Za mnom! Pali i poleći po patrolama!”. Poleteo sam za vođom patrole i komandirom Milošem Žunjićem. Posle pet minuta, na visini od 3.000 metara, između Batajnice i Pančeva, primetio sam Nemce – opsivao je Stojanović, jedan od vitezova beogradskog neba.

– Povećao sam brzinu, prestigao ga i krilima dao znak. Otpočela je borba sa nemačkim lovcima, koji su pratili bombardere. U vazduhu je bila cela grupa po patrolama… Iz naše eskadrile su u vazduhu bile sve četiri patrole sa osam aviona. Komandir Žunjić je nastavio u istom pravcu i napao jedan bombarder “hajnkel 111”, pa je odmah bio izložen napadu lovaca “ME-109 F” i borio se sa njima. Nemci su bili nadmoćniji, pogođen je, ali je uspeo da iskoči, no kružeći oko njega kao lešinari, fašističke zveri su ga ubile mitraljeskim rafalima. U Tamiš blizu Pančeva, u plamenu je pao hrabri komandir elitne 102. lovačke eskadrile – svedočio je Stanojević.